Жаһандану, ұлттық шекаралардың трансформациясы және мәдени әртүрлілік жағдайында өскелең ұрпақтың әлеуметтiк-мәдени сәйкестiгiн қалыптастыру айрықша маңызға ие болуда. Әлеуметтік-мәдени сәйкестік — бұл адамның және ұжымдардың өзін-өзі тану үдерісінде маңызды рөл атқаратын, үнемі өзгеріп тұратын және контекске тәуелді категория. Мақалада бұл феномен гуманитарлық ғылымдардың түйіскен тұсындағы лингводидактикалық мәселе ретінде қарастырылады. Автор оқу үдерісінде жеке мәдениетіне саналы түрде мойынсұну мен өзге мәдениеттерге төзімділік танытуға ықпал ететін арнайы білім беру траекториясының маңыздылығына назар аударады. Әлеуметтік-мәдени сәйкестік — адамға бағытталған оқыту тәсілінің өзегі болып табылады, өйткені әрбір адам өзін Қазақстан қоғамы, этностық топ, ұлттық тіл мен мәдениет сияқты макроәлеуметтік қауымдастықтармен сәйкестендіруді үйренуі қажет. Бұл сәйкестік бірнеше кезеңнен тұратын күрделі қалыптасу үдерісін қамтиды. Мақалада әлеуметтік-мәдени сәйкестік негізінде жатқан жеті негізгі құзыреттіліктің бірі — құндылық-мағыналық құзыреттіліктің қалыптасу деңгейін анықтауға бағытталған рецептивті эксперимент нәтижелері ұсынылады.